Planowanie wakacji i egzotycznej podróży w nieznane

Podróżowanie jest cudowne, szczególnie do krajów nieznanych i egzotycznych. Gdy więc zaświta nam myśl, że może by gdzieś dalej wyruszyć, zaczynamy intensywnie myśleć  o wyprawie, nie róbmy tego tylko pod kątem finansowym czy urlopowym. Wakacje egzotyczne wymagają szczególnych przygotowań zarówno psychicznych,  jak i fizycznych.

Zaczynamy od kupienia uznanego przewodnika, który w profesjonalny sposób opowie o miejscu, gdzie zamarzyliśmy sobie pojechać. Ważne jest też „zasięgnąć języka". Może ktoś ze znajomych już był w tych rejonach i coś poradzi. Można też prześledzić fora internetowe, a na pewno sprawdzić wiarygodność biura podróży.

Ze świadomością i odpowiedzialnością ze siebie i bliskich należy skontrolować stan swojego zdrowia, ubezpieczyć się i zaszczepić. Nie można np. planować wypraw wysokogórskich, nie badając ciśnienia tętniczego czy kondycji serca. Nie zapomnieć o stomatologu. Pamiętajmy, że opieka medyczna w Afryce, Azji i Ameryce Południowej pozostawia wiele do życzenia, dlatego lepiej zapobiegać, niż być narażonym na wątpliwe usługi.

Należy zaopatrzyć się w odpowiedni strój, stosowny do pory roku, kiedy wyjeżdżamy, naszego wieku i ogólnego samopoczucia oraz w niezbędne leki.

Wybieramy porę roku, sprawdzając, jaki wtedy króluje klimat, co warunkuje  np. przyjmowanie leków antymalarycznych. Malaria jest poważną chorobą przenoszoną przez zakażone komary na ludzi. Objawy są podobne do grypowych: gorączka, dreszcze, bóle głowy i mięśni, zmęczenie. Powoduje anemię na skutek rozpadu krwinek czerwonych atakowanych przez plasmodia malarii i żółtaczkę. Może spowodować niewydolność nerek, śpiączkę, a nawet śmierć, jeżeli nie jest odpowiednio i zawczasu leczona. Ryzyko zachorowania na malarię znacząco zmniejsza, ale nie wyklucza całkowicie, stosowanie leków antymalarycznych. Należy pamiętać, że trzeba dobrać stosowny lek do celu podróży i do odpowiedniej pory roku oraz dokładnie przestrzegać ich przyjmowania. Największe ryzyko występuje pod koniec pory deszczowej na terenach zalesionych i podmokłych.

Ważna jest również ochrona przed ukąszeniami komarów. Stosować należy repelenty, np. mugga zawierająca wystarczającą ilość składnika DEET.

Właściwie na to, aby zmierzyć się z przygodą wyjazdu w nieznane, nie musimy wcale być absolutnie zdrowi i młodzi, musimy tylko pamiętać o zaleceniach lekarzy i zabrać ze sobą leki,  których używamy na co dzień. Należy pamiętać, aby przy dłuższym locie samolotem zażyć aspirynę lub wziąć leki przeciwzakrzepowe, jeżeli mamy skłonność do obrzęków kończyn lub żylaki.

Należy w czasie podróży poruszać się, chodzić, jeżeli to możliwe, czasami przydają się pończochy antyżylakowe.

Ważnym elementem bezpiecznej, egzotycznej podróży są szczepienia. Dzielą się one na obowiązkowe, bez których nie otrzymamy wizy np. żółta febra do Tanzanii (czyli żółta gorączka krwotoczna przenoszona przez komary), a już do Kenii jest tylko zalecana. Do szczepień zalecanych na kontynent afrykański należy również dur brzuszny czyli tyfus, obie żółtaczki A i B, tężec, błonica i Polio. Chorobami tymi zarazić się możemy przez kontakt z zakażonym jedzeniem lub wodą (basen). Osobom, które będą narażone na kontakt ze zwierzętami (małpy), zalecane jest szczepienie przeciwko wściekliźnie. Polecam je dzieciom, które bardzo chciałyby pogłaskać miłe małpki.

Nie wszystkie szczepienia należy powtarzać przy każdym wyjeździe. I tak:

·       żółtaczka A+B (3dawki) – uodpornienie na całe życie,

·       żółta febra (1dawka) – uodpornienie na 10 lat, uprawomocnienie szczepionki po 10 dniach od zaszczepienia. Jest wymagana obowiązkowo przy wyjazdach do krajów Afryki Środkowej, jak i do krajów Ameryki Południowej. Do otrzymania wizy uprawnia wpis do międzynarodowej żółtej książeczki Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wydawanej po szczepieniu przez Poradnię Medycyny Podróży.

·       tężec, błonica, Polio w zależności od poprzedniego uodpornienia co 10 lat. (Przy wizycie w Poradni Medycyny Podróży dobrze jest mieć dokument poprzednich szczepień – np. Książeczka Zdrowia Dziecka). O ile szczepienia dzieci są rygorystycznie przestrzegane, o tyle szczepienia dorosłych są zaniedbane i niewielu dorosłych ma świadomość

konieczności szczepienia się nawet bez wyjazdów.

·       dur brzuszny czyli tyfus -uodpornienie na 3 lata,

·       meningokoki – jedna dawka  - uodpornienie na całe życie. Obowiązkowe przy wyjeździe do Arabii Saudyjskiej np. przy pielgrzymce do Mekki. Wymagany wpis do książeczki przy wizie.

·       cholera (2 dawki) – uodpornienie na 2 lata,

·       wścieklizna (3 dawki) – uodpornienie na 5 lat. Zalecana przy wyjazdach w tereny, gdzie jest dużo zwierząt: małpy, bezpańskie psy, nietoperze szczególnie liczne w Azji. (Cejlon, Wietnam, Indie). Czasami wystarczy wycieczka łodzią do jaskiń Wietnamu, aby być oplutym przez nietoperza, aby zachorować.

Szczepienia, na które decydujemy się, są również zależne od trybu życia, jaki zamierzamy prowadzić na wycieczce w tropikach.  Zupełnie inną sprawą jest pobyt w hotelu 5-gwiazdkowym nad oceanem niż wycieczka np. do Indii z plecakiem, poruszanie się miejscowymi środkami lokomocji lub na motorze, nocowanie w małych hotelikach lub w namiocie.

Obsługiwałam wycieczkę młodych ludzi do Mongolii na koniach z nocowaniem w namiotach, którzy w ciągu 3 tygodni mieli okazję umyć się tylko 3 razy, a w nocy bali się wyjść z namiotu „na siusiu", ponieważ dookoła namiotów biegały bezpańskie psy, a nie byli szczepieni przeciwko wściekliźnie.

Szczepienia są kosztowne, lecz jest to zabezpieczenie sobie i  bliskim komfortu wyjazdu, który, szybko i niespodziewanie z wymarzonego, może zmienić się w koszmar. Szczepienia należy wkalkulować w koszty podróży.

Dorota Fibiger